راه رسیدن به یك هدف دشوار، سخت و پر از سنگلاخ است و تعهد و مسوولیتپذیری شدید و طولانیمدتی طلب میكند، در این صورت شاید منطقی باشد كه هدفهایمان را برای دوستان و اعضای خانوادهمان علنی كنیم تا بلكه با یادآوری آنها، انگیزه و تعهد ما بیشتر شود و پا پس نكشیم. همه ما در نهان از اینكه در چشم دیگران، ترسو یا بیاراده به نظر آییم، گریزانیم؛ پس علنی كردن اهداف و آرزوها ما را ثابتقدمتر خواهد كرد.
اما آیا چنین چیزی واقعا درست است؟ براساس پژوهشهایی كه به تازگی انجام شده است، (Gollwitzer et al, 2010) علنی كردن اهداف، دقیقا اثر معكوس دارد! در این پژوهش، چهار آزمایش انجام شد و همه این آزمایشها نشان دادند كه علنی كردن اهداف، به جای افزایش التزام و تعهد اشخاص، باعث كاهش آنها میشود. اما چرا چنین است؟ یك توضیح احتمالی ممكن است این باشد كه ما با علنی كردن یك هدف، به صورت كاذب این حس و حال را پیدا میكنیم كه قدمی در راه انجامش برداشتهایم. بر اساس آزمایش چهارم این پژوهش، آن دسته از افراد شركتكننده در آزمایش كه اهداف خود را آشكار كرده بودند، تصور میكردند از آنهایی كه اهدافشان را علنی نكردهاند، جلوتر هستند.
به نظر میرسد كه ما وقتی آرزوها و هدفهای خود را با دیگران در میان میگذاریم، در درونمان در مورد آنها به صورت ناخودآگاه خیالبافی میكنیم و همین مساله، توهم و حس و حال پیشرفت كاذبی به ما میدهد. بنابراین اگر هدفی در سر دارید، مخفیاش كنید! زیرا اگر به راستی سودای رسیدن به چیزی را در سر داشته باشید، لازم نیست دیگران، تعهدتان را یادآوری و شما را وادار كنند كه برنامههایتان را عملی كنید.
نظر شما